Η προκήρυξη του πρώτου «Διαγωνισμού της Εστίας προς συγγραφήν ελληνικού διηγήματος» δημοσιεύτηκε ανώνυμα στο Δελτίον της 15 Μαΐου 1883, όπου και καθορίζονται οι όροι του: έκταση τουλάχιστον δέκα σελίδων του σχήματος της Εστίας·
τα έργα θα ’πρεπε να υποβληθούν ως την 1 Οκτωβρίου 1883· το καλύτερο
διήγημα θα βραβευόταν με έπαθλο τριακοσίων δραχμών· οι διαγωνισμοί θα
επαναλαμβάνονταν ανά εξάμηνο.
Ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζει το σκεπτικό της
προκήρυξης, κυριότερα σημεία του οποίου είναι: α) διατυπώνεται η άποψη
πως ίσαμε την ώρα εκείνη η πεζογραφία μας αντιπροσωπευόταν από το έργο
τριών μόνο πεζογράφων: του Α.Ρ. Ραγκαβή, του Στ. Ξένου και του Κ.
Ράμφου. Ο Βικέλας δεν αναφέρεται, μα ούτε και για το Βιζυηνό
γίνεται λόγος, αφού έπρεπε να περάσουν αρκετά χρόνια για να
αναγνωριστεί και εκτιμηθεί η προσφορά του· β) η κατάλληλη διαπραγμάτευση
θεμάτων από την ιστορία συντελεί στην τόνωση του εθνικού φρονήματος του
λαού και την ηθική του διάπλαση, και γ) «ο ελληνικός λαός», αναφέρεται,
«είπερ και άλλος τις έχει ευγενή ήθη, έθιμα ποικίλα και τρόπους και
μύθους και παραδόσεις εφ’ όλων των περιστάσεων του ιστορικού αυτού
βίου· η δε ελληνική ιστορία, αρχαία και μέση και νέα γέμει σκηνών
δυναμένων να παράσχωσιν υποθέσεις εις σύνταξιν καλλίστων διηγημάτων και
μυθιστορημάτων».
Άρα ο χώρος απ’ όπου θα ’πρεπε να αντληθεί το θεματικό
υλικό, που ταυτόχρονα αποτελεί και τους κεντρικούς άξονες, είναι: από
τη μια μεριά τα ήθη και έθιμα του ελληνικού λαού και από την άλλη η
ιστορική του παράδοση.
Γιάννης Παπακώστας, Το περιοδικό Εστία και το διήγημα, Εκπαιδευτήρια Κωστέα-Γείτονα, Αθήνα 1982, 79-80.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου