Για να παρακολουθήσετε το ντοκιμαντέρ του Υπουργείου Πολιτισμού για το ρεύμα του Υπερρεαλισμού, πατήστε εδώ.
«Η ποίηση δεν ανήκει σ’ αυτούς που τη γράφουν αλλά σ’ αυτούς που την έχουν ανάγκη»
Π. Νερούντα
Π. Νερούντα
Πέμπτη 30 Απριλίου 2015
Παρασκευή 24 Απριλίου 2015
Τα σημεία στίξης και η λειτουργία τους μέσα στο κείμενο
Βασικές οδηγίες για τη χρήση των σημείων στίξης
|
|
Σημεία στίξης |
Τελεία |
Άνω τελεία | Κόμμα |
Δύο τελείες | Παύλα |
Παρένθεση | Διπλή
παύλα | Αγκύλες |
Εισαγωγικά | Ομοιωματικά |
Θαυμαστικό |
Ερωτηματικό | Αποσιωπητικά |
Αστερίσκος | Σταυρός
| Ενωτικό |
Υποδιαστολή | Απόστροφος
| Παράγραφος |
Συν, πλην | Διαστήματα και σημεία στίξης
| Αριθμοί και σημεία στίξης
|
Τελεία ( . ) | Η τελεία ανταποκρίνεται σε σταμάτημα
ή κατέβασμα της φωνής. Σημειώνεται:
στο
τέλος μια πρότασης και δείχνει πως ό,τι ειπώθηκε έχει ακέραιο νόημα:
Το αυτοκίνητο είναι άσπρο. ύστερα από μια συντομογραφία: π.χ., κτλ. Εξαιρούνται μερικές συντομογραφίες που σχετίζονται με τις διευθύνσεις του ορίζοντα, που δεν την παίρνουν, π.χ.: Α= Ανατολή, ανατολικός, ανατολικά, ΝΔ = νοτιοδυτικός, νοτιοδυτικά κτλ. Όταν πρόκειται, όμως, για προσδιορισμό τόπων, προσθέτουμε στις συντομογραφίες Α, Β κτλ. μια τελεία: η Β. Αμερική, η Ν. Ευρώπη κτλ. σε πολυψήφιους αριθμούς, χωρίζοντας σε τριάδες τα ψηφία με αρχή από τα δεξιά (π.χ., 2.234.456). Οι τετραψήφιοι αριθμοί και οι χρονολογίες δε χρειάζονται τελεία (π.χ., 1821). Μπορεί να χρησιμοποιηθεί τελεία μετά από ένα απόλυτο αριθμητικό για να νοηθεί ως τακτικό: 9. = ένατος. (Η χρήση αυτή είναι σπάνια.) Η τελεία του τέλους δε σημειώνεται σε τίτλους βιβλίων, σ' επιγραφές και σ' επικεφαλίδες. |
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)