Κώστας Ταχτσής, Το τρίτο στεφάνι (Εργασία των μαθητών Γιώργου Φιλόσογλου, Δήμηττας Κωνσταντινίδου, Έλλης Σκεντέρη)

O ρόλος της γυναίκας

Το βιβλίο αυτό μας παρουσιάζει τον ρόλο της γυναίκας στην κοινωνία, την περίοδο του μεσοπολέμου και της κατοχής. Ένας κύκλος που κλείνει μέσα του το πάθος του για την ζωή, τον αγώνα για επιβίωση, την σκληρότητα, την τρυφεράδα αλλά και το χιούμορ αποτυπώνεται στον χαρακτήρα των γυναικών του συγκεκριμένου μυθιστορήματος.

Από τις πρώτες γραμμές (<<Δεν μπορώ, όχι, δεν μπορώ να την υποφέρω πια.....τι πληγή είναι αυτή που μου έστειλες θεέ μου;>>)εισβάλλουμε στην ψυχοσύνθεση μιας γυναίκας βασανισμένης, τόσο ώστε η ίδια της η κόρη (<<η κόμισα, η Μέδουσα>>), να της είναι μπελάς. Ο ρόλος της γυναίκας είναι αυτός της νευρωτικής μητέρας και της απατημένης συζύγου. Ως γυναίκα-σύζυγος είναι ηθική κατά την διάρκεια των γάμων της, ως γυναίκα-μητέρα είναι ανήθικη, τόσο γιατί ξέρει ότι φέρεται άσχημα στην κόρη της, αλλά και επειδή γιατί τα παιδιά της και συγκεκριμένα η κόρη της δεν είναι καρπός ενός ευτιχισμένου γάμου. Έτσι δικαιολογείται το τρίτο και το τέταρτο ακόμα στεφάνι μιας γυναίκας, κάτι που είναι βασικό κομμάτι στην ζωή της. Εφόσον μας δείχνει έναν κόσμο <<γυναικών>> που κινείται παράλληλα με τον <<κόσμο των αντρών>>, τον συμπληρώνει.

Οι γυναίκες είναι εξαρτημένες από τους συζύγους τους, έτσι κύριος στόχος στην ζωή τους είναι ο γάμος και ένας σύντροφος, έτσι ώστε να έχουν οικονομική άνεση και να εγκαταλείψουν την στέγη του σπιτιού που μέχρι τώρα έμεναν μαζί με τους γονείς. Παρ΄όλ΄αυτά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις των γυναικών εκείνων που απαρνιούνται το κατεστημένο και παλεύουν μόνες τους για να τα βγάλουν πέρα, δουλεύοντας και μεγαλώνοντας τα παιδιά τους όσο το δυνατόν καλύτερα. Τέλος οι γυναίκες τότε ζούσαν στον <<κόσμο>> του μοχαμπετιού, του κοτσομπολιού με τις μικροκακίες και τις προκαταλήψεις, αλλά με την μεγάλη καρδιά και την φιλοξενία.