Για να παρακολουθήσετε το ντοκιμαντέρ του Υπουργείου Πολιτισμού για το ρεύμα του Υπερρεαλισμού, πατήστε εδώ.
Πέμπτη 30 Απριλίου 2015
Παρασκευή 24 Απριλίου 2015
Τα σημεία στίξης και η λειτουργία τους μέσα στο κείμενο
Βασικές οδηγίες για τη χρήση των σημείων στίξης
|
|
| Σημεία στίξης |
Τελεία |
Άνω τελεία | Κόμμα |
Δύο τελείες | Παύλα |
Παρένθεση | Διπλή
παύλα | Αγκύλες |
Εισαγωγικά | Ομοιωματικά |
Θαυμαστικό |
Ερωτηματικό | Αποσιωπητικά |
Αστερίσκος | Σταυρός
| Ενωτικό |
Υποδιαστολή | Απόστροφος
| Παράγραφος |
Συν, πλην | Διαστήματα και σημεία στίξης
| Αριθμοί και σημεία στίξης
|
| Τελεία ( . ) | Η τελεία ανταποκρίνεται σε σταμάτημα
ή κατέβασμα της φωνής. Σημειώνεται:
 στο
τέλος μια πρότασης και δείχνει πως ό,τι ειπώθηκε έχει ακέραιο νόημα:
Το αυτοκίνητο είναι άσπρο. ύστερα
από μια συντομογραφία: π.χ., κτλ. Εξαιρούνται μερικές
συντομογραφίες που σχετίζονται με τις διευθύνσεις του ορίζοντα, που
δεν την παίρνουν, π.χ.: Α= Ανατολή, ανατολικός, ανατολικά, ΝΔ =
νοτιοδυτικός, νοτιοδυτικά κτλ. Όταν πρόκειται, όμως, για
προσδιορισμό τόπων, προσθέτουμε στις συντομογραφίες Α, Β κτλ.
μια τελεία: η Β. Αμερική, η Ν. Ευρώπη κτλ.σε
πολυψήφιους αριθμούς, χωρίζοντας σε τριάδες τα ψηφία με αρχή από τα
δεξιά (π.χ., 2.234.456). Οι τετραψήφιοι αριθμοί και οι
χρονολογίες δε χρειάζονται τελεία (π.χ., 1821).Μπορεί να χρησιμοποιηθεί τελεία μετά από ένα απόλυτο αριθμητικό για να νοηθεί ως τακτικό: 9. = ένατος. (Η χρήση αυτή είναι σπάνια.) Η τελεία του τέλους δε σημειώνεται σε τίτλους βιβλίων, σ' επιγραφές και σ' επικεφαλίδες. |
Πέμπτη 2 Απριλίου 2015
Παρασκευή 27 Μαρτίου 2015
Παρασκευή 13 Μαρτίου 2015
Τετάρτη 11 Μαρτίου 2015
Παρασκευή 6 Μαρτίου 2015
Τετάρτη 4 Μαρτίου 2015
Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2015
Τα χαρακτηριστικά του κλασικισμού
ΚΛΑΣΙΚΙΣΜΟΣ: ΒΑΣΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
1. Στροφή προς
την αρχαιότητα (συντελείται ήδη από την Αναγέννηση). Στο θέατρο ισχύει ο
κανόνας των τριών ενοτήτων (χώρου, χρόνου, δράσης). Αξιοποιούνται θέματα από
την ελληνική και ρωμαϊκή αρχαιότητα (βλ. ενδεικτικά, ακόμη και τους τίτλους των
έργων του Κορνέιγ και του Ρακίνα).
2. Κυριαρχία της
διάνοιας και επιδίωξη της απόλυτης ισορροπίας ανάμεσα στο συναίσθημα και το
νου. Αξιοσημείωτος είναι ο κεντρικός ρόλος που διαδραματίζει ο άνθρωπος, όχι ως
άτομο αλλά ως πρότυπο ενός τέλειου τύπου που πηγάζει από τη φύση και εντάσσεται
σ’ αυτήν. Δεν ενδιαφέρει ο μεμονωμένος άνθρωπος αλλά το ον με τα
καθολικά γνωρίσματα. Ανάλογα πρωταρχικό εμφανίζεται το ενδιαφέρον για την
αληθοφάνεια, τη στιγμή που η φαντασία απεμπολείται.
3. Λιτότητα στο
ύφος και αποφυγή κάθε κενού ρητορικού τόνου.
4. Έντονη τάση για
σταθερότητα και στατικότητα των αξιών. Κατά συνέπεια εκλείπουν οι διαθέσεις γι’
αλλαγή.
5. Ο άνθρωπος, ως πλάσμα που
δεν μεταβάλλεται, συντονίζεται με μια, επίσης, αμετάβλητη φύση και κοινωνία.
6. Παρά την επιθυμία να
θεωρηθούν και να παρουσιασθούν τα πράγματα κατά ορθολογιστικό τρόπο, στον
κλασικισμό δεν εντοπίζονται ρεαλιστικές αποχρώσεις.
7. Αποφεύγεται το δύσμορφο,
το κοινότοπο, το χυδαίο, τη στιγμή που στο ρομαντισμό περιγράφονται το φρικώδες
και το δύσμορφο. Ο κλασικισμός απευθύνεται στο υψηλό, το ωραίο, το ευγενικό
(βλ. πλατωνικό τρίπτυχο: ωραίο, αληθινό, ηθικό). Η προσκόλληση στην αρχαιότητα
οδηγεί στους μύθους, τις παραδόσεις και τους θρύλους.
Εν κατακλείδι, εντοπίζονται
α) Στροφή στην αρχαιότητα.
β) Παγκοσμιότητα των
ανθρώπινων τύπων.
γ) Κυριαρχία του λόγου στο
συναίσθημα.
δ) Ισορροπία και ενότητα των
στοιχείων που αποτελούν ένα έργο (κανόνας τριών ενοτήτων).
ε) Εκλεκτικότητα και αναφορά
σ’ ένα ιδανικό τελειότητας με βάση τις τρεις θεμελιώδεις αξίες.
στ) Αναφορά στη φύση και στην
κοινωνία ως σταθερά περιβάλλοντα που δεν μεταβάλλονται.
ζ) Απόρριψη του φανταστικού,
όταν αυτό δεν πηγάζει από τη μυθολογία και την ιστορία.
η) Άρνηση του ατομικού
συναισθήματος ως στοιχείου ικανού ν’ αποτελέσει το περιεχόμενο
ενός έργου.
θ) Αποφυγή κάθε αναφοράς σ’
ό,τι δύσμορφο, χαώδες, ταπεινό και μη σχετιζόμενο με το ιδανικό της αρμονικής
τελειότητας